W dniu 23 lutego 2016 r. spotkali się, bo taką czuli potrzebę. Pomysł na spotkanie po latach pojawił się podczas pogrzebu koleżanki z klasy Ani Bajorek.  To Ania zmobilizowała Nas do podjęcia wyzwania. Przecież minęło tyle wspaniałych lat a co o nich wiemy, co wiemy o koleżankach i kolegach. Nikt nie ukrywał, że większość na początku sceptycznie podchodziła do pomysłu spotkania. To takie oczywiste, w sumie minęło tyle lat, czy się poznamy, o czym będziemy rozmawiać? Może wcale rozmowa nie będzie się kleiła i po kilku zdawkowych i grzecznościowych formułkach rozejdziemy się do domu? Wiedzieliśmy też, że na spotkaniu nie będzie naszej koleżanki Ani oraz Henryka bo nie żyją. Na spotkanie otrzymali także zaproszenie wychowawcy klasy: Teresa Rogalska – wychowawczyni klasy I oraz Marian Popławski – wychowawca klasy II i III. Chęć zobaczenia się po latach z klasa była ogromna.

Wszyscy wyglądaliśmy wyjątkowo. Chłopcy (panowie) w garniturach lub odświętnych ubraniach, dziewczyny (panie) w "balowych" sukienkach, specjalnie zakupionych butach. Dziewczyny dodatkowo miały zadbane fryzury, staranne makijaże.

Spotkanie było świetne. Najlepsze było to, że niewiele osób się poznało. Patrzyliśmy na siebie z zaciekawieniem, poszukując znaków szczególnych, które miały pomóc w rozpoznaniu się. Dopiero pierwsze słowa wypowiedziane na powitanie ułatwiły to zadanie. Witaj Dorotka, witaj Jadziu, Andrzeju, Anastazjo itd. Wszyscy byli przyjaciółmi, czuli się swojsko, nikt nie czuł się niezręcznie. Te lata, kiedy się nie widzieliśmy spowodowały, że mieliśmy dużo tematów do rozmów. Oczywiście w kilku słowach opowiedzieliśmy co u nas obecnie słychać. No może nie było to kilka słów. W sumie podzieliliśmy się ze sobą dość intymnymi wyznaniami. Mówiliśmy o swoich osiągnięciach i niepowodzeniach, o dzieciach a nawet o wnukach. Andrzej opowiedział o tym jak budował „Okrągły Stół”, Edward opowiadał o tym jak wytwarza schody drewniane, Ewa opowiadała o firmie samochodowej, Ewa o firankach i nowym domku pod lasem.  Po33 latach jakieś doświadczenia życiowe każdy posiada. Niektóre były pozytywne inne mniej, ale to one właśnie nas kształtowały i doskonaliły. Nie było polityki i oceniania, po prostu mówiliśmy jak jest. Dla Wszystkich było to budujące doświadczenie. Dawało to poczucie pewnej bliskości z kolegami i koleżankami. Co ciekawe nie z każdą osobą z przeszłości można było tak fajnie porozmawiać. Tutaj jednak, z tymi konkretnymi osobami było po prostu dobrze.

Kiedy już streściliśmy sobie co słychać u nas obecnie poszliśmy we wspomnienia. Jeden z kolegów opowiadał o wspólnej wycieczce do Zakładów Mebli Artystycznych w Henrykowie. Koleżanka wspominała o pięciodniowym wyjeździe do Krakowa, Zakopanego, Morskiego Oka. Inni opowiadali o zajęciach w szkole, nauczycielach i o anegdotach o nich krążących. Cudowne wspomnienia! Była to wspaniała okazja by razem poznawać otaczający świat.

Wspominając dawne lata przypominaliśmy sobie nasze szkolne miłości, ksywki i głupoty, które wyprawialiśmy. Doszliśmy do wniosku, że właśnie super, że się wyszaleliśmy za młodu, bo teraz mamy wszystko w miarę poukładane. Rozmawialiśmy też o nieobecnych kolegach i koleżankach. O wielu nie mamy pojęcia co się z nimi stało, ale o niektórych jakieś strzępy informacji docierały przez te lata.

W spotkaniu uczestniczyli: Dorota Bala (Kłos), Jadwiga Białousz (Kamieniecka), Ewa Bralewska (Bednarska), Andrzej Gałązka, Bernard Gałązka, Anastazja Jeż (Mięgoć), Edward Kędziora, Barbara Kordowska (Korniluk), Danuta Kucińska, Lidia Łada (Kulesza), Krystyna Morka (Stopka), Anna Ostrowska (Wierzbicka), Wiesława Pilarska (Gajc), Beata Ponichtera (Besterda vel Beszterda), Hanna Przybysz (Szumowska), Bożena Rudnicka (Słowikowska), Andrzej Ślesik, Grażyna Świdwa (Postek), Bożena Wieczorek (Czarucha), Jolanta Wieczorek (Czarucha), Marianna Wróbel (Nierychlewska), Irena Wróbel (Kowalska), Grażyna Wysocka (Kowalska), Weronika Zaręba (Berkowska) Teresa Rogalska oraz Marian Popławski.