„Jak udźwignąć Twoją nieobecność?
– pytanie z wiersza ks. Wacława Buryły – to tylko słowa, które nie oddają tego, co czujemy.
Luba Adamska to wspaniały, niepowtarzalny człowiek, nauczycielka, matka, przyjaciółka.
Kochała życie i ludzi. Była człowiekiem wielkiego serca. Zawsze można było na nią liczyć, oddana temu co robiła. Z zapałem realizowała projekty, mając zawsze na celu dobro ucznia.
Nigdy nie odmawiała pomocy potrzebującym. Wiele osób zawdzięcza jej swoje osiągnięcia
i sukcesy.
Zawsze życzliwa, pogodna, potrafiąca się wsłuchać w problemy innych. Wyciągająca swą pomocną dłoń do każdego, kto tylko jej potrzebował.
Bardzo będzie nam wszystkim brakowało Luby.
Jej odejście to nieodżałowana strata, będziemy Cię nosić w swoim sercu i pamięci.
Luba Adamska zawsze będzie żyła w naszych wspomnieniach, bo „przemijanie jest częścią życia ale wspomnienia są nieśmiertelne”.
