Maria Skłodowska-Curie urodziła się 7 listopada 1867r. w Warszawie. Jej ojciec Władysław Skłodowski był wykładowcą fizyki, matka Bronisława z Boguskich – przełożoną szkoły dla dziewcząt. Maria jako najmłodsza z pięciorga rodzeństwa, rozwijała się szybko w atmosferze wyjątkowo sprzyjającej wczesnemu zrozumieniu tych istot wartoŚci, jakie dąć może życie umysłowe i praca naukowa. Ojciec utracił pracę za sprzeciw wobec władzy rosyjskiej (Polska wówczas była pod zaborami), a gdy Maria miała 11 lat zmarła jej matka. Kształciła się początkowo na pensji prywatnej, a następnie w gimnazjum rządowym w Warszawie, które ukończyła w roku 1883 ze złotym medalem. W tym czasie kobiety w Polsce nie mogły studiować na uniwersytecie, Maria pracowała, więc jako guwernantka, aby zaoszczędzić pieniądze na studia w paryskiej Sorbonie. Okazała się niezwykle utalentowaną studentką. W roku 1891 uzyskała licencjat nauk fizycznych, rok później matematycznych.

         W roku 1895 Maria poŚlubiła znanego fizyka francuskiego Piotra Curie (1859-1906), którym łączyło ją uczucie, wspólnie zainteresowania i prace naukowe.

         Maria Skłodowska-Curie spędziła całe życie na badaniu substancji radioaktywnych i zgłębianiu zjawiska promieniotwórczoŚci. Zbudowała przyrząd do pomiaru promieniotwórczoŚci i odkryła, że minerał zwany bledną smolistą (uranit, rudan, z której otrzymuje się uran) jest tysiąckroć bardziej aktywny niż sam uran. Usiłowała, więc dowieŚć, dlaczego jest aż tak aktywny promieniotwórczo. Maria i Piotr sprowadzili do Paryża z kopalni austriackiej całe tony uranitu. Pracowali bez wytchnienia próbując wydzielić znikomą iloŚć nieznanego pierwiastka, który nazwali polonem, a następnie wyodrębnili pierwiastek nazwany radem. Za to osiągnięcie otrzymali wspólnie w 1903r.Nagrodę Nobla.
1 kwietnia 1906 roku w wyniku wypadku, zmarł Piotr Curie. Na opuszczone przez Piotra stanowisko kierownika katedry fizyki Uniwersytetu Paryskiego powołano wówczas Marię, jako owdowiałą małżonkę. Maria kontynuowała pracę sama, badając własnoŚci radu i polonu oraz metody otrzymywania i oczyszczania pierwiastków promieniotwórczych. W  1911 r. otrzymała Nagrodę Nobla po raz drugi.

         W latach pierwszej wojny Światowej Maria oddała swe siły i wiedzę walczącej armii francuskiej. Mimo, że los związał jej życie z Francją, zawsze utrzymywała Ścisłe kontakty z krajem ojczystym. Zainicjowała budowę Instytutu Radowego.

         Maria Skłodowska-Curie zmarła dnia 4 lipca 1934 roku na skutek choroby długoletnią pracą z substancjami promieniotwórczymi. Najbliższym swym współpracownikom – córce, Irenie i zięciowi – przekazała w spuŚciźnie obowiązek pracy badawczo-naukowej. W owym czasie nie zdawano sobie jeszcze sprawy z niebezpieczeństwa, jakie niesie ze sobą promieniotwórczoŚć.